کاش روزی برسد که همه ما بفهمیم زنده های حقیقی آن افرادی هستند که زندگی شان در این دنیا به پایان رسیده است. همه ما مرده هایی هستیم که خود می پنداریم زنده ایم و زندگی می کنیم. همه ی آن افرادی که زندگی شان در این دنیا تمام شده است. آن هایی هستند که جایگاه والا تر و بزرگ تری نزد خدا دارند. آن ها همیشه در نزدیکی خداوند و به لطف او روزی داده می شوند. آن هایی که می گویم کسی جز شهیدان بزرگ و والا مقام نیستند. کسانی که در راه خدا و برای خدا جان خود را از دست دادند. این شهیدان عزیز و کسانی مانند شهید محسن حججی بزرگانی هستند که همیشه زنده اند. آن ها از جان با ارزش خود گذشتند تا ارزش های بزرگ تری را در یابند.
کم نیستند کسانی که در طول تاریخ جانشان را فدای خاک و ناموس کردند. کم نیستند شهیدان راه آزادی و آزادگی. آن ها مرگ را بسیار با ارزش تر از زندگی دنیایی دانسته اند. همه ی این شهیدان مرگ بسیار با ارزش و والایی داشتند. در صدر همه آن ها و ارشد آن ها شهید محسن حججی است. که جان فشانی بسیار بزرگی در حق کشورش کرد. او توانست برای مردمش امنیت و آزادی را به ارمغان آورد. او برای همیشه نام خود را در دل تاریخ ثبت نمود.
هیچ چیز در این جهان به زیبایی نام نیک نیست. هیچ لذتی بالاتر از آن نیست که بعد از مرگت هم نامت به نیکی یاد شود. هیچ اهمیتی ندارد که چگونه بودی و چگونه زیستی. آنچه که مهم است نامی جاودانه است که باقی می‌ماند. آنچه که مهم تر است فدا کردن جان برای خدا است. همین که فردی بتواند جان خود را فدای مردم و کشورش بکند. علاوه بر این خود را در راه خدایش وقف کند. به این مقام رفیع و والا دست یافته است. این مقام بزرگ تنها یا شهادت میسر می شود.
گاهی افراد فکر می کنند که با شهادت چیزی درست نمی شود. اما بهتر است بدانند که کاملا اشتباه می کنند. اگر می خواهید به عمق و درستی حرف هایم دست یابید. به زندگی شهید محسن حججی نگاهی بیندازید. ایشان یک جاوید نام نیکو نام در میان مردم هستند. همچنین یک نمونه و مصداق بارز آن چه است که گفته شد.
