همه میشناختنش.آوازه اش حتی تا پشت کوه هم رفته بود. وقتی که پا در روستا گذاشتم قرارم بر این بود تا به اصطلاح دینم را ادا کنم پس تا میتوانستم در بین حرفهایم اسمش را می اوردم. ولی غافل از اینکه بزرگترها دیده بودند و کوچکترها وصفش را شنیده بودند. تاگفتم که از طرف موسسه ی شهید حاج احمد کاظمی برای خدمت رسانی آمده ایم، چشمانشان برقی زد. نه اینکه نام جدیدی میشنیدند،نه. بلکه مرور خاطرات میکردند.
فرمانده عزیم! حاج احمد کاظمی! مطمئنم سالهایی که برای کمک به مردمان دورک و کاهگان و پشت کوه می آمدی، خبری ازما، ازبچه های شهید حاج احمد کاظمی هم بهشان داده ای!
در ضمن، حاج احمد سالگرد عروجتان تسلیت…..
